انواع جمله وصفیه همراه روش تشخیص و شیوه ترجمه آن عربی یازدهم
در این ویدئوی آموزشی از عربی پایه یازدهم به نکاتی درباره جمله های بعد از اسم نکره و روش ترجمه آنها خواهیم پرداخت.
جمله (جمله وصفیّه): نوع دیگر صفت جمله وصفیّه است و آن جمله ای است که بعد از اسم نکره «تنوین دار» می آید و آن را توصیف می کند. (در واقع هر اسمی که تنوین دارد، نکره است غیر از اسم های علم خاصّ)، و باید مرجع آن جمله، اسم نکره باشد. به نمونه مثالی در این مورد دقت کنید:
هذا کتابٌ ینفعُ النّاس. جمله وصفیّه، محلاً مرفوع. («یَنفَعُ الناس» بر می گردد به «کتابٌ» و آن را توصیف می کند).
هر جمله ای که بخواهد نقش بپذیرد اعرابش محلی می شود، اگرجمله خبر باشد محلا مرفوع می شود. و اگر اسم نکره مرفوع باشد، جمله وصفیّه محلاً مرفوع می شود. اگر اسم نکره منصوب باشد، جمله وصفیه محلا منصوب می شود.
هؤلاء معلمونَ فی مدرسهٍ یُحاولونَ لِتَقَدُّم الطلّاب. («یُحاولونَ» به کلمه «معلمونَ» بر می گردد، و جمله وصفیه می باشد).
نکته: جمله وصفیه با «واو»، «فـ...» یا ضمیر «در آغاز کلام» نمی آید. یعنی نمی توان با این کلمات جملات وصفیه بیان کرد به مثالی توجه نمایید:
رأیتُ رجلاً فی الشارع فَیُساعِدُ الفقراء. (کلمه «فَیُساعِدُ الفقراء» چون با حرف «فـ....» شروع شده است، نمی تواند جمله وصفیه باشد). هیچ حرفی نباید با جمله وصفیه همراه شود.
نمونه ای دیگر از جملات وصفیه این چنین است:
رأیتُ مُعلمهً تُدَرِّسُ طالباتِها. (در این نمونه، «تُدَرِّسُ طالباتِها» جمله وصفیه می باشد، و محلاً منصوب).
روش ساخت جمله وصفیه: جمله اصلی + اسم نکره + جمله (که می تواند فعل ماضی، مضارع یا جمله اسمیه) باشد. به طور مثال:
دَخَلَ رَجلٌ اِلی البیتِ اسمُهُ علیٌّ. (مردی وارد خانه شد که اسم او علی بود).
(اِسمُهُ علیٌ: جمله وصفیه می باشد. و در جمله وصفیه باید ضمیری باشد که به اسم نکره بر می گردد).
روش ترجمه جملات وصفیه:
جمله های وصفیه را بعد از آوردن حرف ربط «که» بر اساس اسلوب ترجمه می کنیم:
- فعل ماضی + سایر اجزای جمله «اسم تنوین دار» + فعل مضارع = فعل مضارع را ماضی استمراری ترجمه می کنیم! به عنوان مثال:
قَرَأتُ کتاباً فی المکتبهِ یُرشدُنی إلی طریق الحَقّ! = کتابی را در کتابخانه خواندم که مرا به راه حق هدایت می کرد.
- فعل ماضی + سایر اجزای جمله «اسم تنوین دار» + فعل ماضی = فعل ماضی دوم را ماضی بعید ترجمه می کنیم. به مثالی توجه کنید:
قَرَأتُ کتاباً قد طالعتُهُ فی السِنَه الماضیه: کتابی را خواندم که در سال قبل، آن را مطالعه کرده بودم! (قَرَأتُ) و (طالعتُهُ) هر دو ماضی هستند، و در ترجمه ماضی بعید ترجمه شده است.
هر اسمی که «تنوین» و «ال» نداشته باشد مضاف شده است، پس اسم بعد از آن مضاف الیه می باشد. توجه کنید که مضاف الیه پیوسته مجرور است. به مثالی دقت کنید:
کتابُ التلمیذِ (مضاف الیه و مجرور).
(ضمایری چون «هِ، هُما، هُم، ها، هُما، هُنَّ، کَ، کُما، کُم، کِ، کُما، کُنَّ و...) اگر به اسم بچسبند، مضاف الیه می شوند.
تذکر: اسم های مثنی و جمع مذکر سالم اگر مضاف بشوند، «ن» از آخرشان حذف می گردد. مثال هایی در این رابطه مشاهده نمایید:
معلمون + المدرسه = معلمو المدرسهِ
والدینِ + کَ = والدَیکَ
والِدَینِ + ی = والِدَیَّ
براس مشاهده مثال های بیشتر و نمونه سوالات کنکوری مبحث جمله های پس از اسم نکره و روش ترجمه آن ویدئوی آموزشی این جلسه را مشاهده کنید.
سوالات متداول
جمله وصفیه در زبان عربی چیست؟
جملات وصفیه پس از اسم نکره تنوین دار می آیند و آن اسم را توصیف می کنند.
جملات وصفیه چگونه ساخته می شوند؟
برای ساخت جمله وصفیه ابتدا یک جمله اصلی بیان می کنیم، سپس اسم نکره ای به آن می افزاییم و در انتها یک جمله دیگر بیان می کنیم که می تواند با فعل ماضی، مضارع یا جمله اسمیه آغاز شود.
مضاف در زبان عربی چیست و چه ویژگی هایی دارد؟
مضافی اسمی است که ویژگی معرفه مانند دارا بودن ال و ویژگی نکره مانند داشتن تنوین را ندارد و پس از آن اسمی دیگر آمده که به آن مضاف الیه می گویند. معرفه و نکره بودن مضاف به معرفه یا نکره بودن مضاف الیه بستگی دارد.
