چراغی را که ایزد برفروزد
بررسی نقش امید در میزان موفقیت
امید صرفاً یک واژۀ انتزاعی نیست بلکه باور تواناییهای خویش است. هنگامی که فرد در شروع هر کاری از توانایی های واقعی خویش باخبر باشد و با توجه به آن توانایی ها هدفگزاری کند، احتمال موفقیت در این فرد بسیار بالا میرود. اما متأسفانه جملۀ «من میتوانم» معمولاً توسط افراد استفاده نمیشود. برای اینکه بدانیم چه کاری را میتوانیم انجام دهیم و چه کاری را نمیتوانیم، ابتدا باید به سراغ شناسایی نقاط قوت و ضعف خود برویم. یعنی واقع بینانه کمبودهای خود را در نظر بگیریم و در عین حال دید انتقادی شدیدی نسبت به آنها نداشته باشیم. این احساس رضایت از بیشتر جنبه های خود، بدین معنی نیست که هیچ تمایلی به تغییر آنها نداریم و تنها در این صورت است که با اعتماد به نقس بیشتری در جهت بهبود نقاط ضعف خویش تلاش میکنیم. اما در صورت نرسیدن به هدف هم خود را میبخشیم. لازم به ذکر است که امید رابطۀ مستقیمی با اعتماد به نفس دارد. اگر احساس خوبی نسبت به خود داشته باشیم یا بتوانیم رتبۀ خوبی بهعنوان یک شخص به خود بدهیم، میتوانیم بگوییم که از خودآگاهی مثبت یا اعتماد به نفس بالایی برخورداریم. حال اگر به عنوان یک شخص رتبۀ پایین تر از حد معمول یا رتبۀ انسانی شکست خورده را به خود بدهیم، آنگاه قطعاً دارای خودآگاهی منفی یا اعتماد به نفس پایین هستیم. در واقع خودآگاهی مثبت است که موجب میشود فرد، امیدوار و مصمم در راه رسین به موفقیت تلاش کند. خودآگاهی مثبت یعنی اطلاع درست از تواناییها و نقاط ضعف میتواند به فرد در برنامه ریزی صحیح و کسب دانش، به نحوی که وی را به سمت جلو سوق دهد کمک کند و این گونه است که فرد با دیدی روشن تر، امید را در قلب خود فروزانتر از همیشه نگاه خواهد داشت.
اعتماد به نفس نیز میتواند در این زمینه دخیل باشد. فردی که دارای اعتماد به نفس بالایی است این جرأت را به خود میدهد تا از حداقل زمان حداکثر استفاده را بکند و سعی و تلاش خود را برای به ثمر رساندن اهداف خود به کار گیرد. فی الواقع اعتماد به نفس همانند مشعلی است که امید را همچون قطعهای فروزان با خود حمل میکند.
امید به موفقیت میزان استرس فرد را کم میکند و باعث میشود فرد کمتر نگران عدم موفقیت باشد. اگر فرد ایمان داشته باشد که آنچه بهعنوان هدف انتخاب کرده است همان چیزی است که با کمی تلاش میتواند به آن برسد، آنگاه تمام موانعی که در راه موفقیت در سر راهش قرار میگیرد را با تدبیر و قدرت از بین میبرد.
اما سخنی با والدین
اکنون که فرزند شما در شرایطی سخت قرار گرفته و برای بهبود آیندۀ خود سعی دارد تا تحصیلات خود را به کمال برساند، همراهی شما با او ضروری است. در نظر داشته باشید که شما با تجربهای که از زندگی دارید میتوانید او را در رساندن به اهدا فش یارش دهید. از جمله وظایف شما، حفظ اعتماد به نفس و تلاش برای ایجاد خودآگاهی در فرزندتان است. برای نیل به این هدف این توصیهها را بپذیرید.
به او کمک کنید تا نقاط قوت و ضعف خود را بیابد. نوجوان در این سن و سال درگیر تنشهایی است که در نهایت منجر به ایجاد هویتی واحد میشود. او را به حال خود رها نکنید. با تشویق نکات مثبت و یادآوری نکات منفی فرزندتان اعتماد به نفس را در او تقویت کنید و سعی و تلاش را در او بپرورانید.
ویژگیهای منفی و کمکاریهای فرزندتان را به او یادآوری کنید اما سعی نکنید روی آن پافشاری کنید. یادآوری نکات منفی فرزندتان، به صورت مکرر میتواند باعث خرد شدن احساسات و عزت نفس او شود.
همواره او را تشویق کنید تا خدا را به یاد آورد و در سختترین لحظات از او یاری بخواهد. تحقیقات نشان داده، کسانی که درجات بالایی از معنویات را داشته اند، امید بالاتری به گذراندن مشکلات داشته و موفق تر بوده اند.
به فرزند خود یادآوری کنید که در شکست هم نکات بسیاری برای آموختن وجود دارد و او را تشویق کنید تا اگر شکست هم خورد ناامید نشود. میتوانید مثالهایی از بزرگان و دانشمندان بیاورید که بارها و بارها شکست خوردند اما دست از پای نکشیدند.